Loslaten

Kon ik het maar loslaten…

Regelmatig hoor ik het voorbij komen. Kon ik het maar loslaten…. Maar er zijn zo veel “dingen” om los te laten. Gedurende ons leven krijgen we er allemaal wel mee te maken. Hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.

Wat een intens verdriet als je je partner moet loslaten, omdat er een keuze is gemaakt om te stoppen met leven. De grote vraag ''Waarom'' en het schuldig voelen. Als ik dit of dat had gedaan, was het dan anders gelopen? Of had ik meer van zus of zo moeten doen? Maar daarna ook de boosheid. Waarom heeft mijn partner mij dit aangedaan? En hoe pak ik het leven weer op. Maar wordt “het” ooit echt losgelaten of heeft het een andere lading of gevoel gekregen?

Ook wanneer je voor jezelf een overlevingsstrategie of overlevingsmodus hebt ontwikkeld in de loop van de jaren. Het gevoel blijft bij je. Vanuit een systemisch ''ben ik wel goed genoeg'' overtuiging of “overleven" omdat je door je partner geestelijk of lichamelijk wordt mishandeld. Het kan dan zo diep verankerd zijn in je hele wezen. Er is dan inzicht, kracht en doorzettingsvermogen nodig om het ''oude'' los te mogen laten en te gaan voelen dat jij het waard bent om andere keuzes te mogen maken.

Er zijn zoveel soorten van loslaten en niemand die er aan ontkomt.

Ook ik heb keuzes gemaakt om zaken los te laten.. Verdriet, onmacht, boosheid, allerlei emoties die je zo laten wankelen of teveel aanwezig zijn. Wat fijn is het dan om met je partner of een goede vriend(in) daar over te kunnen praten. Maar soms is het juist fijn om dan met iemand te praten die niet te dicht bij je staat.

Waar sta jij op dit moment? Sta je op het punt om keuzes te maken of lukt het maar niet om een keuze te maken, omdat loslaten zo moeilijk is? Loslaten is een andere manier van vasthouden is mij ooit verteld. Laat ons samen op een andere manier kijken, zodat op een andere manier vasthouden misschien ook een optie is.

- Sheela -