Ik ben op schier en waar ik normaal de rust daar vind, word ik nu erg getriggerd.
Ik vind het vaak erg fijn om alleen te zijn, maar nu voel ik onrust, verdriet en wat geïrriteerdheid.
Over een paar uurtjes komt mijn gezin en ik kijk er naar uit. Naar de gezelligheid en het samen zijn, maar het leidt me ook af van dat wat er ook is. Dus eigenlijk wil ik me laten afleiden, maar misschien is het goed om te voelen.
Ik word getriggerd door oude gevoelens. Oude pijn en angst. Pijn als dochter zijnde. En van de jonge Sheela die 16 was, en op dat moment bang was en het niet durfde te vertellen. De jonge Sheela die zich nog nooit zo alleen had gevoeld. Ik ben een heel stuk gaan lopen in de regen. Deze keer niet met de zon op mijn gezicht, maar regen gemengd met tranen. Want wat doet het pijn als ik haar voel. Maar ze mag er nu zijn, want deze jonge Sheela is ook een deel van mij.
Ik voel haar, zie haar, hoor haar….