Ik ben op schier en waar ik normaal de rust daar vind, word ik nu erg getriggerd.

Ik vind het vaak erg fijn om alleen te zijn, maar nu voel ik onrust, verdriet en wat geïrriteerdheid.

Over een paar uurtjes komt mijn gezin en ik kijk er naar uit. Naar de gezelligheid en het samen zijn, maar het leidt me ook af van dat wat er ook is. Dus eigenlijk wil ik me laten afleiden, maar misschien is het goed om te voelen.

Ik word getriggerd door oude gevoelens. Oude pijn en angst. Pijn als dochter zijnde. En van de jonge Sheela die 16 was, en op dat moment bang was en het niet durfde te vertellen. De jonge Sheela die zich nog nooit zo alleen had gevoeld. Ik ben een heel stuk gaan lopen in de regen. Deze keer niet met de zon op mijn gezicht, maar regen gemengd met tranen. Want wat doet het pijn als ik haar voel. Maar ze mag er nu zijn, want deze jonge Sheela is ook een deel van mij.

Ik voel haar, zie haar, hoor haar….

Anouk, bedankt voor je muziek

Sinds een aantal jaren ben ik ademcoach. Het ademen is zo krachtig. Of het nu gaat om trauma's, PTSS, een burn-out of systemisch coachen, ik ben dankbaar en onder de indruk wat de adem voor iemand kan betekenen. Maar hoe mooi de adem ook is, het is belangrijk dat je naar iemand toe gaat die weet waar hij/zij het over heeft. En ook belangrijk dat daar waar geademd wordt, de ruimte oké voelt en vertrouwd en veilig is om te ademen. Maar ook de muziek is op dat moment een belangrijke tool. Uren ben ik bezig geweest op Spotify om playlists samen te stellen die passen bij de ademsessies.

En daar komt Anouk in beeld. Spring On A Winter's Day. De melodie, Anouk haar stem, maar ook de tekst. Elke keer zo mooi om te zien wat dit nummer doet met iemand die aan het ademen is.

Wat ons leven vandaag ook zal brengen
We kunnen altijd lente hebben, zelfs op een winterdag
Maak het verleden ongedaan met zon en licht

Gisteravond was ik aanwezig bij haar concert. Wat een top wijf.. ja, van Anouk mag je dat zeggen. Ze was helemaal kapot van de 2 avonden daarvoor, had last van haar astma en toch zette ze de hele Ziggo dome op zijn kop. Wat een stem en wat nam ze ons intens mee in de achtergrond van haar nummers. Een vrouw, een moeder, een dochter, een gekwetst deel, een ex, een trauma deel en natuurlijk de vrouw wie ze nu is. Ik ben fan van Anouk!

Anouk. Ik ben je zo dankbaar voor je prachtige muziek. Ik bedank je als vrouw, dochter, moeder, trauma deel, ademcoach en zoveel delen meer die worden geraakt door jouw teksten en muziek.

Al 12,5 jaar zelfstandig

Dankbaarheid

Ik ben trots en dankbaar voor wat ik in die 12,5 jaar heb bereikt en hoe ik mijzelf heb ontwikkeld. Waarbij ik mij de eerste paar jaar alleen nog richtte op HRM, maar in de loop van de jaren steeds meer de keuze heb gemaakt om mij te richten op coaching. Want daar haal ik energie uit. Op het heerlijke nuchtere en kritische NLP, het dankbare en magische systemisch coachen, de zachte kracht van het ademen en het loslaten en verder kunnen door EMDR. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik ben uitgegroeid tot de Sheela die ik nu ben.

En om zoiets te vieren, wil ik mezelf een cadeau geven. Maar wat geef je dan aan jezelf? Daar hoef ik eigenlijk helemaal niet lang over na te denken. Want het is ondertussen ongeveer 8 jaar geleden dat ik ben begonnen met coachen, en regelmatig betrap ik mezelf erop dat ik benieuwd ben hoe het met mijn oud-cliënten gaat. Maar ja, is het professioneel om daar zomaar naar te vragen?

Dus ik heb jou nodig!

Professioneel of niet, ik ga het toch gewoon doen! Ik ga iedereen, wie ik weet te achterhalen dan, vragen hoe het met hem of haar gaat. Wat is er in al die jaren gebeurd? Is die ene cliënt eindelijk vader geworden? Heeft die andere cliënt na het overlijden van zijn vrouw weer een nieuwe liefde gevonden? En die andere cliënt die voor een belangrijke keuze stond, welke keuze is er uiteindelijk gemaakt? Natuurlijk ligt de keus uiteindelijk bij de persoon of diegene zijn verhaal met mij wilt delen. Dat mag iedereen zelf bepalen, maar de voorpret en het bedenken hoe het met diegene gaat, dat is voor mij al een cadeautje.

Dus lees je nou als oud-cliënt, dan ben ik benieuwd naar jou! Ik vraag jou om je verhaal met mij te delen en/of een fijn gesprek met mij aan te gaan. Dit mag telefonisch, via de mail, of liever anoniem via de post, alles mag. Ik zie het graag tegemoet.

– Sheela –

Van strijd naar zelfliefde

Ik ben ooit met een coachingsopleiding begonnen omdat ik in beweging moest komen. Ik zat niet lekker in mijn vel, had last van mijn gedachten en ervaarde af en toe hyperventilatie. Destijds dacht ik dat de opleiding vooral zou bijdragen aan mijn zakelijke ontwikkeling. Dat is zeker gebeurd, maar vooral op persoonlijk vlak ben ik in beweging gekomen.

Bij jezelf beginnen is de eerste stap naar verandering. Was het makkelijk om in beweging te komen en keuzes te maken? Nee, zeer zeker niet. Ik heb afscheid genomen van beperkende overtuigingen, het constante gevoel dat wat anderen willen belangrijker is, de stress, en de voortdurende spanning in mijn lichaam. Er zijn nog meer zaken die ik kan noemen. Maar ik heb ook bewust afscheid genomen van sommige mensen en situaties.

Mensen die leven vanuit oordelen over anderen, die (vanuit het systeem) strijden of proberen je te verleiden om iets te doen wat niet goed voelt. Soms was ik trots op mezelf, maar ik voelde ook verdriet, onmacht, boosheid, en twijfel.

Ben ik nu perfect en voel ik me altijd oké? Nee, zeker niet. Het leven is als eb en vloed, maar je hebt de keuze hoe je hiermee omgaat. Als je dat voelt en bewustere keuzes mag maken, dat vormt wie je bent en hoe je je voelt.

Ik ben Sheela. Ik hou van mezelf, ik accepteer mezelf precies zoals ik ben.

Onvergetelijke momenten en het hart van Harmony House

Onlangs ben ik teruggekeerd uit het kleurrijke India, waar ik me volledig overgaf aan een reis die ik bewust geen vakantie noem, maar eerder een diepgaande ervaring. Mijn eerste dagen werden overschaduwd door herinneringen aan mijn reis naar India in 2002 met mijn vader, waarbij armoede en onveiligheid mijn indrukken kleurden. Twijfels over een terugkeer waren er genoeg, maar ik ben blij dat ik mijn eigen instinct volgde en India dit keer met open armen kon verwelkomen.

Ondanks mijn terughoudendheid heb ik mijzelf de ruimte gegeven om India opnieuw te ontdekken en er volop van te genieten. De tegenstellingen tussen arm en rijk, de hectische verkeerssituaties, de uitbundige kleuren, het kenmerkende "wiebelen" van hoofden en de overweldigende dankbaarheid en gastvrijheid hebben diepe indrukken bij me achtergelaten. Het is moeilijk om één specifiek element aan te wijzen dat de meeste indruk maakte. De ashram, ontmoetingen met Neema en haar gezin, de levendige kleuren, de smaken van het lokale eten, het zijn allemaal bouwstenen van kostbare herinneringen die samen een unieke ervaring vormden.

Een van de meest indrukwekkende dagen was ons bezoek aan Harmony House. De vreugde van de kinderen die daar onderwijs krijgen, dagelijks maaltijden ontvangen en medische zorg indien nodig, heeft diepe indruk op me gemaakt. Een deel van de ingezamelde fondsen heeft bijgedragen aan het voorzien van schoon water in de sloppenwijken, waar schoon water eerder een luxe dan een vanzelfsprekendheid is.

Na ons bezoek aan Harmony House kon ik niet stoppen met denken aan één meisje in het bijzonder, haar naam is Ishita. Haar glimlach bleef in mijn gedachten hangen. Na het delen van haar foto met Harmony House kwam ik erachter wie ze was en wat haar verhaal was. Trots en dankbaar ondersteun ik Ishita nu maandelijks financieel, waardoor ze keuzes kan maken voor haar toekomst. Harmony House zal altijd een speciale plaats in mijn hart hebben, dankzij de onvergetelijke ervaringen en de mogelijkheid om bij te dragen aan het leven van kinderen zoals Ishita. Mijn reis naar India ontwikkelde zich van terughoudendheid naar een diepgaande connectie met het land en zijn prachtige mensen.

Ik wil graag iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan Harmony House. Jullie donaties hebben niet alleen de kinderen in Harmony House blij gemaakt, maar hebben ook echt geholpen bij het zorgen voor schoon water in de sloppenwijken. Dank jullie wel uit de grond van mijn hart!

– Sheela –

Iets echt kunnen betekenen

In 2011 nam ik de beslissing om ontslag te nemen bij mijn toenmalige werk en als zelfstandig van start te gaan. Een goede vriend heeft mij tijdens mijn opstart-fase gevraagd of ik hun wilde helpen met een aantal HRM zaken. Super spannend! Mijn 1e klant als zelfstandige... Ook al ben ik een aantal jaren "officieel" gestopt als zelfstandig HRM-er, blijf ik voor dit mooie bedrijf, Webwijs, graag een uitzondering maken. Mijn 1e HRM-klant en uiteindelijk ook nog steeds mijn vaste HRM-klant.

Waarom? Omdat Webwijs een speciaal plekje in mijn hart heeft. Een prachtig bedrijf met karakter waar ze voor staan, wie ze zijn en natuurlijk heeft Webwijs de meest leuke personeelsuitjes. Maar dat niet alleen. Als je een keer ziek bent, langdurig uit de running bent of op een mooie verre reis gaat ze met een klein gebaar laten weten dat ze aan je denken. En ze zijn gek op gekkies.

Maar wat heeft Webwijs nu te maken met de verre reis die ik ga maken? Mijn vader heeft zijn roots in India. En in 2002 ben ik samen met mijn vader op reis geweest naar dit bijzondere land. Een bezoek aan familie, sightseeing natuurlijk, maar we hebben ook veel inkopen gedaan voor P&S Indian Warehouse, de toko die mijn vader had op Schiermonnikoog. Zelfs hebben we een aantal jaren een onlineversie gehad van zijn toko, natuurlijk weer ondersteund door Webwijs...

India is een fascinerend land, maar wat mij het meeste is bijgebleven, is de enorme armoede. De afgelopen jaren hebben familie en kennissen regelmatig de vraag gesteld ''Wanneer kom je weer een keer terug naar India?''. Afgelopen januari werd mij weer de vraag gesteld om naar India te reizen. Met het overlijden van mijn vader in 2013 in mijn achterhoofd heb ik deze keer JA gezegd. In oktober ga ik samen met mijn man dan echt terug naar India. Tijdens alle voorbereidingen voor onze reis werd het voor mij duidelijk dat ik meer wilde doen. Niet alleen familie bezoeken, vrienden zien en sightseeing, maar daar ook echt iets kunnen betekenen.

Neema was vroeger de inkoopster van mijn vader en in 2002 hebben we tijd met Neema en haar gezin doorgebracht. Neema haar dochter Meghna werkt vanaf 2009 bij Harmony House. Ik volg hun al jaren en ben onder de indruk wat het Harmony House allemaal doet voor straatkinderen als het gaat om voeding, onderwijs en gezondheidszorg. Bewonderingswaardig! In oktober ga ik samen met Meghna 2 locaties van het Harmony House bezoeken. De directie van Webwijs, Boyd en Nico, hoorden dit en gaven toen aan om op de site aandacht te besteden aan mijn reis en het bezoek aan het Harmony House. Top idee! Een aantal weken geleden, na een directie overleg, hadden Boyd en Nico nog iets wat ze mij wilden vertellen. Ze vertelden mij dat ze het feest van hun 10-jarig bestaan een Harmony House tintje wilden geven. Geen cadeaus, geen geld, maar een donatie voor Harmony House. Hoe gaaf is dat! We hebben naar aanloop van het 10-jarig bestaan en op het feest een enorm bedrag in kunnen zamelen, met nog een verassing! Webwijs heeft het bedrag verhoogd naar 3000,- euro. Ja, dan ben je stil. Boyd, Nico en alle andere gekkies bij Webwijs dank uit heel mijn hart.

Nieuwsgierig waar ik naar toe ga in oktober en wil je ook een donatie doen? Kijk eens op de site:
Harmony House in India

- Sheela -

Mijn vader

Mijn vader was een politieman en is opgegroeid in een gezin van een bepaalde status. Het was een trotse man die zich vasthield aan zijn eigen normen en waarden en soms te vasthoudend was aan zijn eigen waarheid. Ik lijk op hem... en ja daar ben ik trots op. Maar in mijn opvoeding heb ik ook geleerd om veel te moeten.

Moeten is een standaardwoord geworden, maar oh wat heeft ons onbewuste toch een hekel aan dat woord. Hoe vervelend vond je het vroeger als puber dat je iets moet, of hoe vervelend is het als een collega zegt dat je iets moet doen. Maar let er zelf ook maar eens op hoeveel je zelf moet.

Dit moeten van een ander, maar vooral het moeten van onszelf, zet ons vast. Het zet ons aan tot denken en tot het vasthouden van patronen en overtuigingen.

Ik heb een tijdje geleden een screenshot genomen van onderstaande zinnetjes. Te mooi om niet te delen.

Als niets meer moet, is dat ont-moeten.
Als niets meer moet, mag ik er zijn.
Als niets meer moet, is alles mogelijk.

Mag ik je uitdagen om eens te letten op het woord moet. Moet van een ander, maar vooral wanneer je zelf moet zegt. Voel wat voor soort moet het is en voel wat het voor je doet!

Ik ben nieuwsgierig wat dit inzicht met je doet! Laat je het mij weten?

– Sheela –

Jezelf toestaan om los te mogen laten

Vandaag mocht ik weer een ademsessie met iemand doen. Elke keer ben ik weer onder de indruk van de kracht van adem.

Een aantal jaren geleden onderging ik zelf voor de eerste keer een ademsessie. Een ervaring die veel heeft veranderd. Hoe onwennig de ruimte die ik in mijn lichaam en brein voelde na het ademen. Emotie die loskwam en pijn die zijn weg naar buiten vond. Jezelf toestaan om los te mogen laten.

Na een sessie praat ik altijd nog even na. Wat heb je ervaren, wat voelde je en wat wil/ga je er mee doen. Opeens vroeg ze spontaan aan mij, mag ik je een knuffel geven? En dat doen we. We knuffelen en ze vertelt dat ze zo dankbaar is wat ik voor haar doe. Ik knuffel haar stevig terug en vertel haar dat ik haar dankbaar ben. Dankbaar dat ik haar in een kwetsbare periode in het leven mag ondersteunen. Dankbaar dat ik het afgelopen jaar zoveel lieve, dankbare en waardevolle woorden heb mogen ontvangen.

Het jaar 2022 heb ik moe, maar zeker voldaan afgesloten.

Dit jaar ga ik gewoon weer door waar ik afgelopen jaar ben gestopt. Omdat ik dankbaar zijn en knuffelen fijn vind.

– Sheela –

Omgaan met beperkende overtuigingen

Bijna iedereen maakt zich er wel eens schuldig aan, jezelf een sticker opplakken. Ik ben niet mooi, ik ben niet een goede vriendin, ze vinden me vast te dik of ze vinden me niet leuk genoeg. Deze manier van denken kun je knap vervelend doen laten voelen. Maar het betekend eigenlijk dat je heel normaal bent. We hebben vrijwel allemaal een overtuiging die wel ergens schuurt.

Zelf ben ik systemisch groot gebracht met de overtuiging; niet huilen en wees sterk. Het is een illusie dat je daar helemaal los van kunt komen. Je kunt hier wel mee leren omgaan en zelfcompassie ontwikkelen. Leren omgaan met beperkende overtuigingen kan op verschillende manieren; met professionele hulp, steun van geliefden of naasten of door persoonlijke ontwikkeling. Welke manier jou ook helpt, blijf wel kritisch. Sommige mensen slaan zo door in zelfontwikkeling dat ze zichzelf verheven voelen boven anderen. Hierdoor kan men dan steeds meer (onbewust) gaan oordelen wat goed of fout is en daardoor weer langzaam vast komen te zitten in een nieuwe, andere beperkende overtuiging.

Menselijk zijn betekent af en toe struikelen en onzeker zijn over jezelf. Over acceptatie en keuzes maken.

Ik schrijf deze blog onder het genot van een wijntje, genietend van het Franse zonnetje. Een 50-plusser in een bikini, die in de vakantie teveel drinkt, eet en onzeker is over al haar vetrolletjes en niet meer strakke huid.

Ik ben ook een trotse (bonus) moeder, een vrouw die de allerliefste vent heeft, iemand die omringt wordt door humor en veel gelach, maar ook zeker af en toe met een traan. Maar ook zeker een coach die gemotiveerd wordt door de ontwikkelingen van mensen die kwetsbaar durven te zijn om daarnaar andere keuzes te mogen maken. Dus als ik (ongevraagd) maar kritisch een advies mag geven… geniet, maar vooral wees een mens!

– Sheela –

Kon ik het maar loslaten…

Regelmatig hoor ik het voorbij komen. Kon ik het maar loslaten…. Maar er zijn zo veel “dingen” om los te laten. Gedurende ons leven krijgen we er allemaal wel mee te maken. Hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.

Wat een intens verdriet als je je partner moet loslaten, omdat er een keuze is gemaakt om te stoppen met leven. De grote vraag ''Waarom'' en het schuldig voelen. Als ik dit of dat had gedaan, was het dan anders gelopen? Of had ik meer van zus of zo moeten doen? Maar daarna ook de boosheid. Waarom heeft mijn partner mij dit aangedaan? En hoe pak ik het leven weer op. Maar wordt “het” ooit echt losgelaten of heeft het een andere lading of gevoel gekregen?

Ook wanneer je voor jezelf een overlevingsstrategie of overlevingsmodus hebt ontwikkeld in de loop van de jaren. Het gevoel blijft bij je. Vanuit een systemisch ''ben ik wel goed genoeg'' overtuiging of “overleven" omdat je door je partner geestelijk of lichamelijk wordt mishandeld. Het kan dan zo diep verankerd zijn in je hele wezen. Er is dan inzicht, kracht en doorzettingsvermogen nodig om het ''oude'' los te mogen laten en te gaan voelen dat jij het waard bent om andere keuzes te mogen maken.

Er zijn zoveel soorten van loslaten en niemand die er aan ontkomt.

Ook ik heb keuzes gemaakt om zaken los te laten.. Verdriet, onmacht, boosheid, allerlei emoties die je zo laten wankelen of teveel aanwezig zijn. Wat fijn is het dan om met je partner of een goede vriend(in) daar over te kunnen praten. Maar soms is het juist fijn om dan met iemand te praten die niet te dicht bij je staat.

Waar sta jij op dit moment? Sta je op het punt om keuzes te maken of lukt het maar niet om een keuze te maken, omdat loslaten zo moeilijk is? Loslaten is een andere manier van vasthouden is mij ooit verteld. Laat ons samen op een andere manier kijken, zodat op een andere manier vasthouden misschien ook een optie is.

- Sheela -

Inzicht, keuzes en in beweging zetten

Ik krijg wel eens de vraag: ''Wat doe jij voor werk?'' Als ik dan alleen antwoord met ik ben coach, dan knikken ze, maar je ziet ze denken. Ohja weer een coach! En dat kan ik mij goed voorstellen, want iedereen kan zich een coach noemen en er zijn ook mega veel verschillende soorten coaches. Stel de vraag nog eens en antwoord dan maar eens met ik ben een manager. Ja, maar wat voor manager? Maar ik ben dus coach en ik ben hier trots op. Dus misschien is het antwoord vanaf nu wel een trotse coach.

Wat maakt dat ik mij een trotse coach mag noemen? Dat ik een schakel mag zijn in een fase van iemands leven. Tijdens een intake voel je emoties, strijd, onmacht en soms intens verdriet. Een burn-out, je geliefde verliezen, altijd last van hyperventilatie, of teveel stress ervaren op je werk. Maar ook verwonderen over hoe verhelderend het kan zijn om door middel van NLP coaching te kijken waardoor je bijvoorbeeld in je relatie of op je werk altijd weer in “hetzelfde” terecht komt. Maar ook wat heeft je systeem/opvoeding en je omgeving voor invloed op gemaakte keuzes, overtuigingen en patronen. Kijken met andere ogen naar inzichten over jezelf en dan keuzes maken.

Maar gelukkig bestaat mijn coaching niet alleen uit “praten”.  In de afgelopen jaren ben ik steeds meer overtuigd geraakt van de zachte kracht van ademen. Wat kan een vervelende gebeurtenis, langdurige stress of een beperkende overtuiging een invloed hebben op je lichaam en hoe je je voelt. Spanning op de borst of een brok in je keel… Er zijn verschillende ademtechnieken en het is soms even zoeken wat het beste voor iemand werkt, maar dat het werkt staat vast. Een hele mooie ademtechniek is de verbonden ademhaling. Een prachtige manier om met oude spanningen en blokkades aan het werk te gaan en in je lichaam weer letterlijke ruimte te voelen zodat je weer in beweging kan komen.

En als dat vervelende gevoel of die herinnering echt teveel is, hoe bijzonder is dan EMDR. Een krachtige en opmerkelijke behandelmethode die iemand kan helpen om weer door te gaan.

Kan ik iemand “ beter” maken? Nee, maar ik kan wel iemand inzicht geven, keuzes laten maken en in beweging zetten en daar ben ik toch een potje trots op…...

– Sheela –

Mijn levensboom

Ik heb een “boom” in mijn praktijk staan.. nou ja, eigenlijk zijn het 2 hele grote takken uit onze eigen tuin. Maar ik noem het mijn boom. De levensboom staat voor groei en ontwikkeling, vruchtbaarheid, onsterfelijkheid en genezing. Net als de boom heb je in je leven ook te maken met de verschillende seizoenen. Er zijn momenten van nieuw leven, zoals in de lente, van groei zoals in de zomer en er zijn af en toe ook pittige herfststormen.

En ik zie het terug in mijn praktijk. De herfststormen, de winterdipjes, het niet meer tegen het grauwe en grijze weer kunnen of een ijzige koude winter uit de jeugd die diep is geworteld. Tijdens de sessies zijn we bezig met het weghalen van onkruid en doen we soms een bodemonderzoek om te zien wat je nodig hebt om weer tot bloei te kunnen komen. We planten bollen voor in het voorjaar en zijn bezig met het snoeien. Maar er is ook ruimte om te genieten van de bloei en te ruiken aan alle nieuwe geuren van de lente.

Daar staat de boom in mijn praktijk symbool voor. Mijn wens is dat iemand hier aan het einde van een traject weggaat in bloei en vol in ontwikkeling en groei. Soms zie ik iemand na een tijdje weer even in de praktijk terug… net zoals in het voorjaar. Wat extra mest, aandacht en onderhoud. Maar er zijn ook genoeg die hun eigen pad gaan vervolgen die ze voor zichzelf hebben bepaald en hebben neergezet.

Ik geef af en toe iemand een giftroll. Dat is een rolletje met daarin een envelopje. Ik vraag of ze iets willen schrijven en in het envelopje willen doen, waarna de giftroll een plekje krijgt in mijn boom. Maar wat wil je dat ik er op schrijf, vragen ze dan. Het mag een wens zijn, een doel of een boodschap aan iemand of misschien heeft het iets te maken met het vraagstuk waarvoor je hier bent gekomen. Zo hangen er al een aantal giftrolls in mijn boom. En als ik er naar kijk dan ben ik trots en voel ik mij heel rijk. Mijn boom komt tot leven…..

De giftrolls maak ik niet open… ze blijven dicht. Tot het moment dat ik ga stoppen met coachen. Dan ga ik af en toe een giftroll openen en kan ik terugkijken op het moois wat ik samen met iemand neer heb mogen zetten.

– Sheela –